نویسنده‌ی کتاب سمفونی پاستورال (La Symphonie Pastorale) آندره ژید (Andre gide) است. اسم آن برگرفته از سمفونی شماره‌ی شش بتهوون است. این رمان عاشقانه در سال 1947 برنده‌ی جایزه‌ی نوبل شده است.
داستان در مورد کشیشی متاهل با مذهب پروتستان است که در خانه‌ای کوچک به‌همراه همسر و پنج فرزندش زندگی می‌کند و در جریان داستان سرپرستی دختری نابینا به نام ژرترود را نیز به عهده می‌گیرد. جریان از این قرار است که کشیش بر بالین پیرزنی درحال احتضار می‌رود که در خانه‌ی پیر زن دختر برادر او که نابینا و لال است زندگی می‌کند و کشیش بر طبق وظیفه‌ی دینی خود سرپرستی دختر را به عهده می‌گیرد تا او را از منجلاب فقر و بی‌کسی نجات بدهد. با تلاش و صبوری زیاد آموزش دختر را شروع می‌کند و پس از چندی متوجه علاقه‌ی شدید خود به ژرترود می‌شود، علاقه‌ای که روزبه‌روز بیشتر می‌شود. از طرفی پسر بزرگ کشیش دلباخته‌ی دختر شده و در داستان یک مثلث عشقی به وجود آمده است. مضمون داستان به‌تصویرکشیدن عشق خالص بدون هوس است و گاهی رگه‌هایی از طنز در آن دیده می‌شود. در واقع تلفیقی از مذهب، عشق و خصوصیات ارزشمند انسانی است. کشیش سعی می‌کند با نگفتن حقایق تلخ و گفتن حقیقتی دروغ ولی شیرین زندگی را برای دختر جوان جذاب کند. هرچند دختر می‌داند واقعیت با خیال و تصورات فرق دارد و با هم متضاد است و با توجه به اینکه کور جسمی است خود را به کوری روانی نیز می‌زند.
ازجمله آثار نویسنده‌ی این کتاب می‌توان به مائده‌های زمینی، ضد اخلاق، سفر به کنگو، بازگشت به چاد، سکه‌سازان و … را نام برد که دو رمان سفر به کنگو و بازگشت به چاد رمان‌های سیاسی و ضداستعمار است. رمان سکه‌سازان او شیوه‌ای جدید در داستان‌نویسی فرانسه بوده و در این زمینه انقلابی را به وجود آورد.