"خانواده‌ی ما چهار نفر بود و همه هم موزیسین بودند. سیزده ساله که بودم، به همراه برادرم که پانزده سالش بود، شروع کردم به یادگیری پیانو زیر نظر مامان و بابام. یه خرده که بزرگ‌تر شدیم، تو استودیوی بابام، زیر نظر خودش کار رو ادامه دادیم. استودیوی بابام یکی از معدود استودیوهای اون زمان بود. در یکی از همین روزا بود که صدای ساز یکی از هنرجوهای پدرم منو وارد یه دنیای دیگه کرد. سازش شبیه گیتار بود. ملودی متفاوتش، احساسات عجیبی رو برام تداعی کرد. حسی که مثل تکه‌ی گمشده زندگیم بود..."