![](/storage/photo/post/600/1716796323f2ab1829aca348bb836c27791f1c3c57.jpg)
الکس و من
کتاب امروز
الکس و من
در 6 سپتامبر سال 2007، طوطی خاکستری آفریقایی به نام الکس دچار مرگ زودهنگام در سن 31 سالگی شد. آخرین کلماتی که او به صاحبش، آیرین پپربرگ، گفت، این ها بودند: «خوب باش. دوستت دارم»
این کتاب در واقع زندگینامهی نویسنده خانم آیرین پپربرگ دانشمند رفتارشناس است. خانم پپربرگ برای تحقیقاتی که با یک طوطی به نام الکس داشت معروفه و این کتاب هم به ماجرای زندگی خودش پرداخته و هم اینکه چطور مسیرش به کار با الکس کشیده شد.
البته جدای از جنبههای علمی داستان، پپربرگ نزدیک به سه دهه با الکس کار کرده و قطعا وابستگی عاطفی هم نسبت به الکس پیدا کرده.
الکس این پرنده باهوش نشون داد که طوطیها صرفا تقلید نمیکنن و میتونن به اندازهی یک بچهی چهار ساله باهوش باشن. زندگی پر فراز و نشیب این دو نفر مخصوصا برای کسانی که پرندهها رو دوست دارن میتونه جذاب و در عین حال غمانگیز باشه.
چند سطر کتاب
آن زمان به والدینی مثل مادر من میگفتند مادر یخچالی : سرد و غیر صمیمی. او هرگز خودجوش من را در آغوش نمیگرفت یا با محبت بامن صحبت نمیکرد و هرگر با من بازی نمیکرد یا برایم کتاب نمیخواند. پدرم، روزها معلم راهنمایی بود و شبها، به لطف لایحه جی آی برای گرفتن مدرک کارشناسی ارشد درس میخواند و از مادر بیمارش مراقبت میکرد. به همین خاطر من او را از یک صبح بخیر تا صبح بخیر بعدی نمیدیدم. تا روزی که بینام وارد زندگی من شود، فقط من بودم و من، یک کودک گوشهگیر که کسی را حز خودش برای حرف زدن نداشت. اما حالا آن شرایط تغییر کرده بود. حالا دیگر فقط من نبودم. حالا بینام بود و من. بینهایت ذوق زده بودم. بالاخره همدمی داشتم،کسی که میتوانستم با او صحبت کنم، کسی که به نظر من وفادار بود.ص26
📗 الکس و من، آیرین ماکسین پپربرگ، فائزه ادیبان، نشر دانش آفرین