زنان در برابر فمینیسم
📕 کتاب امروز
زنان در برابر فمینیسم
📝مهرنوش
خانم جوانا ویلیامز در این کتاب تصمیم گرفته که از قید و بندهای فمینیسم رها بشه و از موج چهارم فمینیسم هم گذر کنه.
به طور کلی، این کتاب ایده‌های جالب و قابل تاملی رو بیان می‌کنه و با استفاده از آمارها و ارقام، نشون میده که چرا باید درخواست‌های زنان، وارد مرحله جدیدی بشه و به "آزادی" به طور کلی فکر کنه.
اما
زمانی که خوندن این کتاب رو شروع کردم تنها یک چیز به ذهنم رسید: اگه من هم یک زن ساکن بریتانیا بودم احتمالا همین فکر رو می‌کردم!
آمار و مطالعات این کتاب متمرکز بر بریتانیا و آمریکاست و توقعاتی که دارن در سطح همون کشورهاست. چیزهایی که میگه برای سطح زندگی زنان ما و حتی خاورمیانه کمی به قول دوستان "لاکچری" به نظر میاد. بماند که گفتمان فمینسیتی در ایران به دلایل مختلفی از جمله رویکرد حکومتی، تبدیل به یک آش شله قلمکار شده و هرکسی با ژست روشنفکری سعی در خفه کردنش داره و خیلی‌ها فکر می‌کنن فمینیسم یعنی ضد مرد!
برگردیم به کتاب.
نکته مهمی که نویسنده در ابتدای کتاب بیان می‌کنه اینه که فمینیسم هم مثل هر چیز دیگه‌ای لازمه که نقد بشه و اصلاح بشه تا پویایی خودش رو حفظ کنه و کارکرد درستی داشته باشه. دقت داشته باشید، نقد، نه حمله و بازداشت و تمسخر و زندان و .... که خب رویکرد درست هم همینه. در واقع وقتی این دیدگاه به برخی خواسته‌ها رسیده، قطعا باید بازنگری بشه. که البته باز هم به درد همون کشورها می‌خوره.
البته گاهی هم به نظر میرسه خانم نویسنده مساله تبعیض نژادی رو با فمینیسم ترکیب کرده. گرچه به نظر میاد بیشتر سعی داره تبعیض معکوس رو به چالش بکشه.
پشت جلد کتاب:
اگر زنان می‌خواهند زندگی برابر با مردان را ادامه دهند و در ساختن جهان برای نسل آینده نقش تمام عیاری را ایفا کنند، نیاز دارند قیدوبندهای فمینیسم را دور بیندازند. نمایش فمینیسم از زن به عنوان قربانی مردانگی مسلط و آزمند از یک طرف و نیروهای ناشناخته‌ی مرد سالار از طرف دیگر، هیچ سودی برای مردان و زنان ندارد. زمان آن رسیده است که ما واژه‌ی محبوب فمینیست‌ها در دهه‌ی شصت را دوباره احیا کنیم: آزادی، برای این که زنان و مردان آزاد و به درستی قادر به تشخیص توانمندی خود در زمان حاضر باشند. همه‌ی ما نیاز به خلاصی از فمینیسم و جنگ‌های جنسیتی داریم.
چند سطر کتاب
گزارش سال 2011 ان.ای اِی با نام "مسابقه علیه زمان" در آموزش پسران سیاه پوست مشخص می‌کند که کمتر از نصف دانش‌آموزان پسر سیاه پوست به موقع از مدرسه فارغ‌التحصیل شده‌اند و فقط 11 درصد مردان سیاه پوست دوره‌ی کارشناسی را به پایان می‌رسانند.
در دو دهه نخست، پس از آنکه دختران شروع به پیش افتادن از پسران در مدرسه و ورود به تحصیلات عالی در شمار بیشتر کردند، توجه نسبتا اندکی به افت تقریبی در عملکرد پسران شده بود. این طور قلمداد می‌شد که صرفا دختران بودند که داشتند بی عدالتی تاریخی را جبران و از فرصت‌هایی استفاده می‌کردند که همواره متعلق به آنان بود. نگرانی درباره‌ی کم‌کاری پسران برای کاهش توجه و گرفتن منابع سخت به دست آمده از دست دختران بود. ص25
📘 زنان در برابر فمینیسم، جوانا ویلیامز، شهرزاد بیات موحد، نشر اگر