هانیه قدمگاهی:  «جزیره‌ی درختان گمشده»،  داستانی با سه راوی است که به شکل جالبی یکی از آن‌ها درخت انجیری‌ست که به صورت اول‌شخص، دیده‌ها و احساسات خود را بیان می‌کند. 
نویسنده عمدتا به موضوعاتی مانند عشق و جدایی و طبیعت می‌پردازد. همچنین وی گریزی به مسائل تاریخی و تیرگی‌های تاریخ قبرس زده است. سبک متن جدی و عمیق است و ذهن خواننده را درگیر و او را تا پایان داستان با خود همراه می‌کند.

الیف شافاک نویسنده‌ای ترک‌تبار است که در استراسبورگ فرانسه به دنیا آمد و تحصیلات خود را در آنکارا دنبال کرد. وی تاکنون چندین کتاب بسیار پرفروش از جمله «ملت عشق» و «سه دختر حوا» نوشته و به شهرتی جهانی دست یافته است. تکه‌ای از متن کتاب را می‌خوانیم:

◀️ پاسخ یک سوال

در گذشته، بارها فکر کرده بود که غم عمیقی درونش وجود داشت که متعلق به او نبود. در کلاس علوم، آموخته بودند که همه یک کروموزوم از مادر و یک کروموزوم از پدر به ارث می‌برند -رشته‌ای طولانی از دی‌ان‌ای با هزاران ژن که میلیاردها نرون و تریلیون‌ها رابطه میان آن‌ها ایجاد می‌کنند. تمام این اطلاعات ژنتیکی از پدر و مادرها به فرزندانشان منتقل می‌شد- بقا، رشد، تولیدمثل، رنگ مو، شکل بینی، این که چهره‌ای کک‌مکی دارید یا زیر نور آفتاب عطسه می‌کنید -همه چیز در آن‌جا بود. اما هیچ یک از آن‌ها نمی‌توانست پاسخ سوالی را بدهد که ذهن آدا را می‌سوزاند: آیا ممکن بود چیزی را به ارث برد که به اندازه‌ی اندوه غیرملموس و غیر قابل اندازه‌گیری باشد؟

📗«جزیره‌ی درختان گمشده»، نویسنده: الیف شافاک، مترجم: علی سلامی، نشر نون