روزهایِ آخرِ اسفند از راه رسید.

این کتاب که به "چیستیِ امید و واکاوی آن در شعر شفیعی‌کدکنی" پرداخته است با بهره‌گیری از نگاهی میان‌رشته‌ای کوشیده تا عناصر برسازنده‌ی امید را تبیین کند و آن را از مفاهیمی همچون "آرزواندیشی"، "خیال‌پردازی" و "امید واهی" متمایز سازد. 

سعید رضادوست در این کتاب پس از تبیین نظریِ "چیستیِ امید"، کوشیده است تا با شیوه‌ای تحلیلی و موجز نشان دهد دکتر شفیعی‌کدکنی چگونه مؤلفاتِ امید را عمیقاً به کار گرفته و در شعر خویش آنها را به نمایش گذاشته است. شعری که آیینه‌ای برای صداها به شمار می‌رود. 

روزهایِ آخرِ اسفند توسط نشر آسیم به چاپ رسیده و به زودی در دسترس مخاطبان گرامی قرار خواهد گرفت.

در فرازی از این کتاب می‌خوانیم:

امید به تخیل گره خورده است و می‌توان مدعی شد که افراد بی‌بهره از قدرتِ تخیل نمی‌توانند بهره‌مند از امید باشند. به نظر می‌رسد یکی از دلایلِ مقابله‌ی حکومت‌های تمامیت‌خواه با جریان آزادِ هنر نیز جلوگیری از رشدِ قوه‌ی تخیل در شهروندان است. تخیل در ذهن و دور از هرگونه سد و زندان می‌روید و آرمان‌آفرینی می‌کند و موجب حرکت شهروندانِ در بند به سمت مقصدی روشن می‌شود. همزمان با بالیدن تخیل در ذهن شهروندان، جان و قلب ایشان نیز آمیخته به امید خواهد شد و برای حکومت‌های تمامیت‌خواه چه خطری بزرگتر از شهروندانِ متخیلِ امیدوار؟