#کتاب_ماه_خرداد #کلبه‌کتاب‌کلیدر
📓 #کتاب۱۹۸۴
✅ انتخاب: #لیلا_کرخی 

این ماه قصد دارم کتاب ۱۹۸۴ اثر جورج اورول را معرفی کنم. قبلا کتاب قلعه‌ی حیوانات اثر برجسته‌ی این نویسنده را خوانده بودم و بسیار دوست داشتم اما کتاب ۱۹۸۴ را نتوانستم تمام کنم. امسال تصمیم گرفتم دوباره شروع به خواندن کتاب‌های نیمه خوانده و رها شده  کنم و دوباره  به سراغ ۱۹۸۴ رفتم. 
شاید ترجمه ضعیف کتاب باعث شده بود بار اول آن را کامل نخوانم.

این کتاب داستانی اجتماعی را در جامعه ای خیالی روایت می کند. به نظرم مقایسه ذهنی و کشف نقاط مشترک شرایط قهرمان داستان با  زندگی انسان‌های واقعی  باعث زیبایی و ماندگاری آن شده است.
۱۹۸۴ داستان کشوری است که اندیشیدن در آن جرم است.
شغل "وینستون"، قهرمان داستان، تحریف تاریخ و سانسور اخبار است.
مردم شهر تحت قوانین سختی زندگی می‌کنند. آن‌ها چند دسته یا طبقه هستند. اعضای حزب که قهرمان داستان نیز جزو این گروه می باشد و رنجبران که هم‌تراز حیوانات هستند.

اعضای حزب به پیشوای بزرگ اعتقاد دارند. پیشوای بزرگ رهبری است که حزب سعی می کند از او چهره‌ی موجه و مقدسی برای مردم بسازد. مردم به شدت تحت مراقبت جاسوسان هستند و در محل کار و حتی خانه‌های خود صفحه‌ای سخنگو دارند که هم اخبار را برایشان پخش می‌کند و هم رفتارهای افراد حزب را کنترل می‌کند.

کسی حق ثبت خاطراتش را ندارد، حق تفکر، انتخاب، حق عاشق شدن و ازدواج را ...  همه ی حقوق انسانی تنها در جهت حفظ و دوام حکومت تعریف می شوند.
وینستون در میان این همه آدم مطیع و مقلد تصمیم به ثبت خاطراتش می گیرد، سرش را بلند می کند و فکر می کند، جستجو می کند و عاشق می شود.
و واقعیت این است که پایان شکستن قانون‌های استثمارگرانه در تمام دیکتاتوری‌ها تلخ خواهد بود. 

این داستان، قصه ی تکراری حکومت های دیکتاتور است. داستانی که برای بسیاری از انسان ها آشنا و قابل درک است و شاید راز ماندگاری و محبوبیتش همین باشد.
تلقین به مردم که تلاش برای آزادی بی فایده است، فرو بردن مردم در جهل و ترس و نشان دادن چهره ی جنگ به عنوان امری قابل ستایش و مقدس و از همه ی اینها غم‌انگیزتر آموزش کودکان است. مفاهیم سیاسی و اعتقادی در برنامه آموزشی کودکان قرار گرفته است.

این کتاب سرگذشت آدم هایی است که از اینکه خودشان باشند هراس دارند، همه با نقابی رضایتمند در جامعه ظاهر می شوند و آن‌قدر در نقش ظاهری خود فرو رفته‌اند که خود واقعی‌شان را فراموش کرده اند.
۱۹۸۴ شاید داستان زندگی همه ماست...
تا زمانی که سیاستمداران سلطه‌گر وجود دارند این داستان تنها یک داستان نیست روایتی آشنا و قابل درک از برده‌داری مدرن در جامعه‌ی بشری است...

▪️۱۹۸۴، #جورج_اورول

t.me/klidarnews / www.klidar.ir / instagram.com/instaklidar