پذیرش، حق انتخاب، اخلاق، آزادی و...، همواره موضوع مجادله‌، تخطئه و عصیانِ جوامع انسانی بوده‌اند. تاریخ انسان، تاریخ انتخاب‌ها و مجادله‌بر سر این انتخاب‌هاست: «آیا او حق داشته؟» می‌توان گفت «بله». با پرسش دوم چه می‌کنیم: «آیا او با وجود یک همسر و فرزند حق داشته؟!» در این لحظه آیا لختی سکوت نمی‌کنیم؟ حتی اگر پس‌از‌این سکوت، پاسخی دقیق و روشن دهیم، باز هم همان لختی «سکوت»، شکافِ عمیق، تردیدِ جان‌کاه، حفره‌ی ویرانگرِ اخلاقی و ناروشنی وضعیتی را برایمان عیان می‌کند که در خصوص پذیرش هر انتخابی در زندگی خودمان و دیگران، ناگزیر با آن روبه‌رو شده و خواهیم شد. نمایشنامه‌ی «وال» از میان چنین بحثی‌ست که مسئله‌اش را طرح کرده و فرازوفرود آدمی را برابرمان گذاشته که موجودیت انسانی‌اش در گرو احساسِ رستگاری‌ست.
«ساموئل دی هانتر» یکی از مهم‌ترین نویسندگان امروز آمریکاست که کارنامه‌ی درخشانش در تئاتر با همکاری با «هال هارتلی»، فیلمساز مستقل و بزرگ آمریکایی و دیگر فیلمساز مهم آمریکایی، «دارن آرنوفسکی»، در سینما نیز ادامه داشته و همواره با تحسین مخاطبان همراه بوده است.