«سر کوی بلند» عنوان کتابی از یک شاعر نیشابوری است. در این کتاب می توانید سروده های آقای «عباسعلی حشمتی» را با گویش شیرین نیشابوری بخوانید. از ایشان پیش تر نیز مجموعه ای از دوبیتی های محلی نیشابوری در کتابی با عنوان «دیل و دیلبر» منتشر شده بود. کتاب تازه ی آقای حشمتی با مقدمه ای از ایشان و یادداشتی از «حسن نظریان» آغاز می شود. آقای نظریان در بخشی از نوشته ی خود می آورد: «...گویش نیشابور همزاد و همراه و همراز مردمی است که راه درازآهنگ و پر خم و پیچ و با افت و خیزهای مکرر تاریخ را با کول باری سنگین و رنگین و مانا و ماندگار، پیموده اند... عنایت به بازشناسی این گویش، که بخشی از هویت ماست جزء ضرورت های فرهنگی است. در این وادی، پژوهش های چندی توسط صاحب نظران صورت گرفته است... تلاش هایی از این دست که جناب حشمتی، محلی سرای باذوق نیشابوری سامان دهی نموده است در خور قدردانی است. ایشان ضمن کند و کاو در لایه های طبقات اجتماع، با اشتیاقی خستگی ناشناس، واژه ها، ترکیبات و اصطلاحات را شناسایی و از نهانخانه ی ذهن و ضمیر توده ی مردم در قاب و قالب دوبیتی به علاقه مندان پیشکش نموده است. تلاش ایشان در زمینه ی بازشناسی واژه ها، آیین ها، سنت های کهن و زدودن گرد و غبار قرون و اعصار از رخسار آن ها و انتقال این همه از فراموش خانه ی تاریخ به دایره ی فرهنگ مکتوب، شایسته ی تقدیر است.» بیشتر حجم کتاب «سر کوی بلند» را دوبیتی های نیشابوری دربر می گیرد. در قسمتی از کتاب، شعرها با تصاویری از طبیعت و آداب و رسوم نیشابور به کوشش مسعود سلیمانی سپهر، همراه شده اند. علاوه بر این، چند شعر بلند نیز از سروده های آقای حشمتی باز هم با گویش نیشابوری آورده شده است. در بخش پایانی کتاب فرهنگ کوتاهی از لغات نیشابوری برای آنان که با این لهجه آشنایی ندارند آورده شده است که البته نیشابوری های جوان تر،نیز برای یافتن معنای برخی لغات که امروزه کمتر شنیده می شوند ناچارند به آن مراجعه کنند. «سر کوی بلند» در 216صفحه با قطع وزیری و جلد شومیز به کوشش انتشارات ابرشهر منتشر شده است. ویراستاری متن را عباس کرخی به عهده داشته است. خوش نویسی کتاب به همت علی دربهشتی، طرح روی جلد توسط هاشم کرانی و صفحه آرایی این اثر با تلاش محمد حصاری انجام گرفته است. در ادامه، چند شعر از این کتاب را با هم می خوانیم: سر کُوی بلند کُو اُ کلیدر کی جوفت کُفتراش با هم کیدن پر مکُو تُ پرسوجو حَولو بحَولو نه مارالَ نِه گول ممد نِه زیور *** کیدُم از پایِ دفال پا پلینگک دی یُم یارُم مرَه دررَو با دینگک برفتُم ورردش مُو تا سر آو مُو رَ کید لیچّ تر با آو پشینگک *** خوشا رُزی نشستِم روی نَلی مِکید غُل غُل سُماورِ ذغَلی گروفتی دستمَه ورداشتی بوردی نُشوندی مُور دُپای دار قَلی *** برفتُم مُو دم بازار سُرپُوش دی یُم نیمزَم نشستَه مزنَه آز جُوش مُو رَه تا دی بُراش وسنی گُروفتَم جیغی زَه مُردومارَه رَف از هُوش *** آز برِی چی بوچّتَه پور باد منی د عروسی با مُو هِی جیغ داد منی ور سرین یَک چوری یُ خفت طُلا گُور موردَهای مُور آباد منی